Mijn vader is altijd bang geweest voor de dood of voor het niet-bestaan. Hij gelooft dat deze wereld en het lichaam alles is wat er bestaat omdat hij geen bewijs heeft van het tegendeel; daarom wordt hij erg depressief als hij gezondheidsproblemen heeft. Mijn opvattingen zijn totaal anders. Als hij sterft met de overtuigingen die hij heeft en ik sterf met de mijne (beiden met de Heilige Geest), maar hij op het moment van de fysieke dood nog steeds alleen in zichzelf gelooft (ego), zouden we de dood dan op een verschillende manier ervaren? En ook nog: heeft de Heilige Geest enige invloed op ons wat de controle betreft over de periode dat we in het lichaam/de wereld blijven zodra we de herinnering aan Hem uitnodigen om ons leven te leiden?
Antwoord: Vanuit het oogpunt van Een cursus in wonderen is de dood altijd een beslissing die we in onze denkgeest nemen (WdI.152.1:4; H12.5:6-7), en die beslissing kunnen we met het ego of met de Heilige Geest nemen. Als die met de Heilige Geest wordt genomen, zal er geen gevoel van spijt, angst, bitterheid, verlies, of schuld in iemands denkgeest zijn. De denkgeest gaat gewoon door zoals voordien; er gebeurt niets met de denkgeest omdat het lichaam volgens de normen van de wereld niet langer ‘levend’ is (WdI.167.3,4). Alles vindt plaats in de denkgeest en niet in het lichaam. Jezus probeert altijd ons te helpen juist dat te beseffen. Wij, als denkgeest, kiezen er altijd en alleen voor het ego-denksysteem van afscheiding en oordeel of het denksysteem van de Heilige Geest van eenheid en vergeving in stand te houden. Wat wij ervaren is alleen een weerspiegeling van die keuze, nooit van wat er in ons lichaam gebeurt. Dat is voor ons erg moeilijk te aanvaarden, omdat we zo graag willen dat Jezus onze overtuiging bekrachtigt dat we werkelijk zijn als lichaam. Dat kan hij echter niet doen, omdat het een onjuiste overtuiging is. “Er is geen dood. De Zoon van God is vrij” (WdI.163).
In antwoord op je tweede vraag: nee, de Heilige Geest heeft geen controle over de lengte van de tijd die we in ons lichaam blijven als we Hem eenmaal als onze Leraar aanvaarden. De Heilige Geest vertegenwoordigt in onze denkgeest de waarheid dat wij ons hebben afgesplitst toen we ervoor kozen om te geloven dat we ons eigen individuele leven hadden in een wereld die losstaat van de wereld van de Hemel en God. Geleid worden door de Heilige Geest betekent denken in overeenstemming met wat waar is over onszelf en de werkelijkheid, in plaats van wat onwaar is. Zijn waarneming delen betekent bewust oefenen om in te zien dat iedereen dezelfde belangen heeft, en niemand uit te sluiten van onze liefde en ons mededogen. Uiteindelijk zullen we elke investering loslaten om de afscheiding de waarheid te laten zijn, en dan zal er geen verschil meer zijn tussen de waarneming van de Heilige Geest en de onze (T14.VII.7). Maar dit alles betekent dat we onze ware Identiteit en de eenheid van het Zoonschap eindelijk weer in ons bewustzijn aanvaard hebben. De Heilige Geest heeft niets gedaan. We behouden onze vereenzelviging met het lichaam alleen in de mate waarin wij ervoor kiezen onszelf afgesplitst te houden van de waarheid. Wanneer de pijn van die afwijzing niet langer de moeite waard is, veranderen wij ons denken, en dan valt alles weg wat liefde en waarheid belemmert, en herwinnen we wat we nooit verloren hebben. “En wat ben ik anders dan de Christus in mij?” (WdII.354.1:7).
