Kun je het proces beschrijven waarin je kijkt naar het afgrijzen en de schuld van het ego, met liefde naast je, zonder gebruik van persoonlijke symbolen of namen? Hoe houd je tegelijkertijd twee totaal tegengestelde gedachten in je denkgeest om het vergevingsproces mogelijk te maken? Het lijkt alsof het altijd de ene of de andere is. De nadruk op het ontwikkelen van een ‘persoonlijke relatie’ met Jezus of de Heilige Geest, maakt dat ik me afvraag hoe dit proces werkt, als zulke ‘relaties’ niet mogelijk lijken? Wat als de enige figuur waarmee het in de verste verte aannemelijk lijkt er een verbinding mee te hebben Yogananda is?
Antwoord: Met liefde kijken naar iets van het ego is eenvoudigweg kijken zonder oordeel, schuld of angst. Alleen het ego wil je laten geloven dat dit proces met zich mee brengt dat je twee tegengestelde gedachten tegelijk in je denkgeest houdt, want, om de titel van een cassettebandje van Kenneth en Gloria Wapnick aan te halen: “liefde verzet zich niet.” Dit idee wordt beschreven in hoofdstuk 23 van het Tekstboek, “De oorlog tegen jezelf:” “De waarheid vecht niet tegen illusies, noch vechten illusies tegen de waarheid. Illusies strijden alleen met zichzelf” (T23.I.7:3-4) en dan nogmaals in het Werkboek, in de context van het vaststellen van onze functie: “Het ego voert voortdurend strijd met de Heilige Geest over de fundamentele vraag wat jouw functie is. Zo voert het ook voortdurend strijd met de Heilige Geest over wat jouw geluk is. Het is geen wederzijdse strijd. Het ego valt aan en de Heilige Geest reageert niet” (WdI.66.2:1-4).
Dit is de sleutel voor het ongedaan maken van het ego vol afgrijzen en schuld: herkennen dat er niets is om je tegen te verzetten of te boven te komen. Want vechten tegen het ego geeft het een werkelijkheid die het niet heeft, zoals Don Quichot die tegen windmolens vecht. Misschien bedoelde je te zeggen ‘elkaar wederzijds uitsluitende’, in plaats van ‘tegengestelde’ gedachten, en daarin ligt het antwoord. Want liefde is onze werkelijkheid en het ego, ondanks alle gecompliceerde vormen die het lijkt te manifesteren, is eenvoudig de gedachte dat er geen liefde is in onze ervaring. Het ego heeft vanuit zichzelf geen macht en kan alleen in negatieve termen worden gedefinieerd. Net zoals de duisternis vanuit zichzelf geen werkelijkheid heeft en eenvoudig verdwijnt bij de komst van het licht, is het ego een niets zonder substantie dat verdwijnt in de aanwezigheid van liefde, en dat geen macht heeft om weerstand te bieden tegen de liefde die er altijd is – tenzij wij willen dat het weerstand biedt.
En dat is werkelijk het enige obstakel voor de bevrijding van het egodenksysteem. Want zolang we blijven investeren in de valse individuele identiteit waaraan we samen met het ego het leven hebben geschonken, kiezen we ervoor om ook het geloof in afgrijzen en schuld, dat met dit denksysteem gepaard moet gaan, te handhaven. En dus is kijken zonder oordeel niet iets wat we gemakkelijk ‘in ons eentje’ kunnen doen, omdat ‘in ons eentje’ een andere manier is van het beschrijven van de egostaat van de denkgeest.
Je verbinden met een persoonlijk symbool van liefde is waardevol, omdat het voorziet in een milde correctie voor de ego-overtuiging dat we werkelijk alleen en op onszelf zijn wanneer we de eenzaamheid en pijn van de afscheiding ervaren. En zolang we geloven dat we een persoonlijke identiteit hebben, is het juist behulpzaam als we een bron van ondersteuning en correctie hebben, die we eveneens als persoonlijk ervaren. We vergissen ons als we beweren dat dit symbool van liefde niet werkelijk is, terwijl we nog steeds geloven dat wij wél werkelijk zijn. Het persoonlijke symbool is net zo werkelijk als het zelf dat wij denken te zijn.
Welke naam aan dat persoonlijke symbool in onze denkgeest gegeven wordt is niet zo belangrijk. Veel belangrijker is dat we open staan voor hulp die van buiten ons eigen egocentrische denksysteem komt. Dus als Yogananda beter voor je werkt dan Jezus, zoek dan vooral zijn liefdevolle aanwezigheid en ondersteuning als je kijkt naar de onjuiste overtuigingen die je over jezelf hebt.
Zoals Jezus tegen het einde van Een cursus in wonderen zegt, met betrekking tot zichzelf: “Is hij Gods enige helper? Nee, zeker niet. Want Christus neemt vele vormen aan met verschillende namen, totdat hun eenheid kan worden herkend. Maar voor jou is Jezus de drager van Christus’ enkelvoudige boodschap van Gods Liefde. Je hebt geen ander nodig [hij sprak hier in het bijzonder tot Helen en Bill]. Het is mogelijk zijn woorden te lezen en er baat bij te vinden zonder hem in je leven te aanvaarden. Maar hij zou jou nog wat meer kunnen helpen als jij jouw vreugde en verdriet met hem wilt delen en ze beide wilt achterlaten om Gods vrede te vinden. Maar bovenal wil hij dat je zijn les leert, en die luidt als volgt:
"Er is geen dood, want de Zoon van God is als zijn Vader. Door niets wat jij kunt doen, kan Eeuwige Liefde worden veranderd. Vergeet je dromen van zonde en schuld, en kom in plaats daarvan met mij mee om te delen in de opstanding van Gods Zoon. En breng al diegenen met je mee die Hij jou gezonden heeft om voor te zorgen, zoals ik zorg voor jou” (VvT5.6).
