Ik wil ‘het’ heel graag ‘bereiken’, maar ik weet dat dit verlangen een ‘spirituele speciaalheid’ is die me drijft: een ‘truc’ van het ego. Mijn hele leven ben ik al een type A persoon geweest, altijd gedreven om iets te bereiken. Daarom is de uitspraak “Ik hoef niets te doen” voor mij zo moeilijk. Ik blijf me afvragen of ik ‘het zal bereiken’, wat dat in dit leven ook mag zijn. Er is geen tijd; dat is een illusie. Maar hoewel ik het verzoeningsprincipe aanvaard heb, weet ik niet of ik het werkelijk verinnerlijkt heb. Wat gebeurt er als ik ‘het niet bereik’ in dit leven? Het probleem is dat al het werk dat ik in dit leven verricht, ‘verloren’ zal gaan, en ik helemaal opnieuw moet beginnen, ook al weet ik dat ik geen afgescheiden lichaam ben, en één ben met de Zoon van God; in feite ben ik de Zoon van God. Hoe meer ik studeer, hoe meer ik in verwarring raak. Ik weet dat hier sprake is van een flinke niveauverwarring. Ik denk dat ik alleen maar hoef te aanvaarden dat “ik niets hoef te doen” en dan weet dat het allemaal in orde is en dat mijn denkgeest bij God is, maar het zou zeker helpen als jij me dat vertelt.
Antwoord: Je hoeft inderdaad niets te doen, het is allemaal in orde en je denkgeest is bij God. En er is beslist niets verloren gegaan. Jezus weet dat we in onze toestand van diepe verwarring door angsten en twijfels worden belaagd, en biedt ons de geruststelling die we zoeken: “Er is geen tijd, geen plaats, geen toestand waar God afwezig is. Er valt niets te vrezen” (T29.I.1:1-2). Het enige dat dit inzicht uit ons gewaarzijn houdt, is weerstand. Je kunt niet tegen weerstand vechten, je kunt het alleen maar erkennen en het enige wat je ‘moet doen’, is je aangeboren affiniteit om dingen te bereiken gebruiken om waakzaam te zijn. Je kunt bereiken dat je bewust bent van je denkgeest, en bereidwilligheid om in te zien dat verwarring alleen maar angst is om de Verzoening werkelijk te aanvaarden.
Net zoals je iemand die bang is om te verdrinken, niet uit een boot zou duwen, is het niet behulpzaam om te proberen jezelf de Hemel in te duwen. Bovendien werkt dat niet. Begrip van wat de Cursus over de illusie van tijd en over de afscheiding onderwijst helpt om de metafysische basis van zijn denksysteem te leren. Maar totdat we klaar zijn om deze waarheden te ervaren, is het het beste om Een cursus in wonderen te beoefenen in het klaslokaal dat gevormd wordt door het lichaam en door ons leven. Zolang we geloven in de werkelijkheid van de wereld, is het belangrijk dat we er zogezegd ‘bij blijven’. Ze houdt alle lessen in die nodig zijn om vergeving te beoefenen. Alles binnen de illusie van tijd kan de Heilige Geest gebruiken, met inbegrip van een type A persoonlijkheid. En elke stap die in dit leven of in een ander leven wordt gezet om het doel te bereiken – namelijk de terugkeer naar het thuis dat we nooit verlaten hebben – brengt ons dichter bij de bestemming die we zoeken. Nogmaals, niets gaat verloren. Er zijn in dit leven (en misschien ook in veel andere) beslist leerervaringen geweest die je tot de Cursus hebben geleid. Hoe kun je weten welke voorbereidende stappen de weg geëffend hebben? Hierover zegt Jezus ons trouwens: “….jij kunt het onderscheid niet maken tussen vooruitgang en achteruitgang. Sommige van je grootste vorderingen heb jij als mislukking aangemerkt, terwijl je sommige van je diepste inzinkingen als succes hebt bestempeld” (T18.V.1:5-6).
De enige uitweg uit de verwarring is te blijven bij wat we daadwerkelijk ervaren, niet bij wat we verstandelijk weten. De gedachten die zich elk ogenblik aan ons voordoen leiden ons naar de activiteit van de denkgeest. Ze onthullen de keuze die de denkgeest heeft gemaakt en de overtuigingen die deze keuze ondersteunen. Wanneer de denkgeest voor de Heilige Geest kiest, zal zich geen conflict voordoen. Alles, behalve volmaakte vrede, zegt ons dat er voor het ego is gekozen: ellende, conflict en verwarring zijn dan onvermijdelijk. Geen nood, er kan een andere keuze worden gemaakt. Wanneer je merkt dat je in de draaimolen zit waar je van het ene niveau naar het andere gaat en terug, kan het nuttig zijn deze oefening uit het Tekstboek te doen: “Deze les vergt geen tijd. Want wat is tijd zonder een verleden en een toekomst? Het heeft tijd gevergd om jou zo volkomen te misleiden, maar het vergt niet de minste tijd om te zijn wat jij bent. Begin je te bekwamen in het gebruik dat de Heilige Geest van de tijd maakt als een leermiddel tot vrede en geluk. Neem dít ogenblik, nu, en beschouw het als alle tijd die er is. Niets kan jou hier vanuit het verleden bereiken, en hier heb je complete vergeving ontvangen, ben je volledig vrij en totaal zonder veroordeling. Vanaf dit heilig ogenblik waarin heiligheid opnieuw werd geboren, zul jij voortgaan in de tijd, zonder angst, en zonder gevoel dat de tijd verandering brengt (T15.I.9). Jezus verzekert ons in de Cursus dat geen luttele inspanning, geen enkel beetje bereidwilligheid, geen enkel klein stapje naar de waarheid verloren gaat. Elk ervan verzwakt onze greep op het egodenksysteem, en met elk ervan houden we zijn hand steviger vast. We kunnen niet verliezen, en jij kunt niet anders dat ‘het bereiken’.
