Ik heb een probleem in mijn leven waarover jij hopelijk iets kunt zeggen. Soms voel ik opperst geluk en gelukzaligheid, wanneer ik in mijn juiste staat van denken verkeer en me waarlijk met anderen verbonden voel. Maar het lijkt of sommige vrouwen mijn aardigheid en oprechte vriendelijkheid misverstaan als ‘aandachttrekken’ en romantisch geflirt. Ik vraag me soms af waarom de Heilige Geest dit laat gebeuren, terwijl al wat ik doe is proberen te zijn zoals Hij wil dat ik ben. Moet ik erop vertrouwen dat wanneer de betreffende persoon bereid is de oprechte waarheid van mijn handelwijze te aanvaarden, haar verkeerde waarneming van mijn gedrag gecorrigeerd wordt? Ik voel me nu voortdurend paranoïde over aardig en vriendelijk zijn naar anderen, omdat ik me miskend en onbegrepen voel. Of stel ik mezelf wellicht onbewust op als slachtoffer van andermans onbegrip en geef er vervolgens de Heilige Geest de schuld van?
Antwoord: Het kan behulpzaam zijn om te onthouden dat we niet verantwoordelijk zijn voor hoe anderen ons waarnemen. Maar we zijn wel verantwoordelijk voor onze eigen reactie op hoe anderen ons waarnemen. En we voelen ons altijd zoals we ons voelen, omdat we dat zo willen (T21.II.2).
Je hebt gelijk met je vermoeden dat jij je misschien onbewust instelt op conflict, en vervolgens probeert de schuld op de Heilige Geest te schuiven. Want de Heilige Geest grijpt niet in in de wereld. Het zou dus een misvatting over Hem zijn te geloven dat Hij op een of andere manier dingen laat gebeuren. Hij houdt zich ook niet bezig met hoe wij ons in de wereld gedragen, omdat Hij niet misleid wordt – wat onze denkgeest wel wordt – om te geloven dat wij een lichaam zijn of dat er een uiterlijke wereld is. En dus nemen we Hem ook verkeerd waar als we geloven dat het Hem iets uitmaakt hoe we naar anderen toe lijken te handelen. Zijn enige zorg is hoe wij anderen, die we nog steeds als afgescheiden van onszelf zien, waarnemen.
De Heilige Geest is door jouw misvattingen over Hem overigens niet aangedaan, noch neemt Hij je die kwalijk. Zijn enige functie, in elke situatie en omstandigheid, is ons te herinneren aan een andere manier van waarnemen, een die schuld, pijn en conflict niet versterkt. Zoals Jezus aanduidt: “ De Stem van de Heilige Geest gebiedt niet, want Ze is niet tot arrogantie in staat. Ze eist niet, want Ze is niet uit op controle. Ze overweldigt niet, want Ze valt niet aan. Ze brengt slechts in herinnering. Ze is alleen onweerstaanbaar vanwege wat Ze jou herinneren laat. Ze houdt je denkgeest die andere weg voor en blijft kalm, zelfs te midden van de onrust die jij voortbrengt” (T5.II.7:1-6). Als jij simpelweg jezelf een kanaal laat zijn voor de Liefde van de Heilige Geest, hetgeen in deze wereld de weerspiegeling van Liefde is, tot uiting gebracht als vergeving (WdI.60.1:4,5) of als niet oordelende aanvaarding, dan zul je merken dat je je niet bezighoudt met hoe anderen jou waarnemen. Alleen de schuld in je eigen denkgeest wordt aangesproken door de manier waarop deze vrouwen jou zien. Maar dat is geen zonde, en in feite biedt jouw reactie op hen jou een goede gelegenheid om te leren. Want de enige werkelijke genezing die ieder van ons nodig heeft, is de erkenning dat onze eigen schuld over de afscheiding niet werkelijk is, omdat de afscheiding nooit plaats kon vinden. Wanneer die schuld is losgelaten, zullen we niet reageren op hoe anderen ons waarnemen, want op dat moment is ons ego verdwenen en is er niets in ons dat kan reageren op of oordelen over een ander.
