Op de cd “Learning from the Holy Spirit” (Leren van de Heilige Geest) zegt Kenneth: “Zolang je fysieke pijn hebt, is er geen enkele manier waarop je in je denkgeest rustig zult worden”. Maar moeten we juist die fysieke of mentale pijn niet naar de Heilige Geest brengen? Betekent dat niet dat er een hiërarchie van wonderen bestaat? Als we alleen vrede kunnen ervaren als er geen pijn is, hoe kunnen we ons er dan ooit van ontdoen? Dat lijkt erop te beweren dat iemand ons weg kan houden van de vrede van God door ons fysieke pijn toe te brengen. Ik zou denken dat zelfs pijn lijden de deur naar bevrijding kan zijn.
Antwoord: Vanuit een bepaald gezichtspunt heb je gelijk. Een cursus in wonderen onderscheidt twee niveaus: een van absolute waarheid, en een van juiste en onjuiste gerichtheid van denken binnen de illusie.
Op Niveau Een: “Kan verlies werkelijk zijn, als alles jou gegeven is? Kan pijn deel van vrede, of verdriet deel van vreugde zijn? Kunnen angst en ziekte doordringen in een denkgeest waar liefde en volmaakte heiligheid wonen? De waarheid moet alles insluiten, wil ze überhaupt waarheid zijn. Aanvaard geen tegenstellingen en geen uitzonderingen, want wie dat doet weerspreekt daarmee de waarheid volkomen” (WdI.152.2). En Jezus herhaalt dit in het Werkboek als: “Pijn is illusie, vreugde werkelijkheid. Pijn is niets dan slaap, vreugde is ontwaken. Pijn is bedrog, alleen vreugde is waarheid” (WdI.190.10:4-6). Op dit niveau sluiten pijn en vrede elkaar dus uit.
Niveau Twee verwijst naar de leringen uit de Cursus die gericht zijn tot ons die geloven dat de wereld en lichamen werkelijk zijn (dat wij werkelijk zijn). Op dit niveau wordt ons onderwezen dat alles wat wij (als keuzemakende denkgeesten) gemaakt hebben om onze afscheiding van God intact te houden, door de Heilige Geest gebruikt kan worden om ons te helpen van richting te veranderen en het pad van vergeving te bewandelen, terug naar God (T25.VI.4:1,2). Omdat wij geloven dat onze ervaring als individu werkelijk is, komt Jezus ons daar tegemoet, maar alleen om ons te kunnen onderwijzen dat we de verkeerde leraar hebben gekozen en dat de gevolgen daarvan vreselijk zijn geweest. Als we dit eenmaal inzien, en ons realiseren dat we een andere keuze kunnen maken, krijgt onze ervaring een geheel nieuwe betekenis en doel. In deze zin, dus op dit niveau, kan pijn gezien worden als onderdeel van de lesstof in ons klaslokaal. En we kunnen die gebruiken om de lessen van het ego te leren of de lessen van Jezus, afhankelijk van wie we als leraar gekozen hebben. Als Jezus onze leraar is, kunnen we leren dat de innerlijke vrede die ons erfgoed is als Gods schepping, voor eeuwig onaangetast blijft door alles van de wereld of het lichaam. Dit corrigeert het denken van de wereld dat innerlijke vrede afhankelijk is van uiterlijke omstandigheden en voorwaarden: ik kan niet vredig zijn zolang mijn kind in gevaar is, of mijn partner ziek is, of als ik geen plek heb om te wonen omdat mijn huis verwoest is, enzovoort.
Dus ja, je brengt je pijn naar Jezus of de Heilige Geest, maar met als doel het anders te gaan zien, dat wil zeggen dat je leert dat je werkelijke Zelf onaangetast blijft door lichamelijke toestanden, zelfs als de pijn mentaal of emotioneel is. Dit is een zeer moeilijke les voor ons, omdat het ego pijn heeft gemaakt om het bewustzijn van onze ware identiteit uit te bannen, zoals onderwezen wordt in: “Ziekte is een verdediging tegen de waarheid” (WdI.136.7). Het is waar dat we ons vredig kunnen voelen terwijl we pijn lijden. Dit is de benadering van het Stoïcisme, zowel in de klassieke als de moderne vorm: een soort aanvaarding of berusting dat dit voor jou de werkelijkheid is op dit moment. Maar dat is niet de vrede van God waar Jezus in deze Cursus over spreekt. Het wonder brengt altijd een omslag met zich mee van lichaamsbewustzijn naar bewustzijn van de denkgeest, waardoor we gaan beseffen dat alle ervaringen voortkomen uit de beslissing van de denkgeest om ons te identificeren hetzij met het egodenksysteem hetzij met het denksysteem van de Heilige Geest. Identificatie met het denksysteem van de Heilige Geest leidt uiteindelijk naar het ongedaan maken van de oorzaak van alle pijn. Alleen vrede blijft dan over.
