Wanneer Krishnamurti spreekt over bewustzijn zonder keuze, of wanneer Boeddhisten spreken over bewuste aandacht, verwijzen ze dan naar de toestand waarop je als waarnemer bent afgestemd en waarover jij in je audiocassettes spreekt? Ik denk dat ik je heb horen zeggen dat de keuzemaker en de waarnemer dezelfde zijn. Is er een verschil tussen die twee? Een cursus in wonderen zegt dat vergeving alleen kijkt en wacht, maar niet oordeelt (WdII.1.4:3). Dat klinkt als een definitie van bewustzijn zonder keuze en/of bewuste aandacht. Vergeving, waarnemer zijn, bewustzijn zonder keuze en bewuste aandacht zijn dus hetzelfde? Op welke manier past de keuzemaker hierin? Hij beslist natuurlijk welke van de twee stemmen hij zal volgen, het ego of de Heilige Geest. Wanneer je samen met Jezus kijkt, ben je dan de waarnemer of de keuzemaker?
Antwoord: Over het algemeen kun je zeggen dat waar Krishnamurti en de Boeddhisten over spreken ongeveer vergelijkbaar is met het proces waar de Cursus over spreekt. Wanneer de keuzemaker in een juiste staat van denken is, is hij waarnemer (d.w.z. hij kijkt samen met Jezus). Dat is ook de toestand van bewuste aandacht (van een bewuste denkgeest), omdat de keuzemaker niet langer zijn ware aard als denkgeest ontkent. Die had hij wel ontkend als onderdeel van zijn plan om zijn afgescheiden toestand te behouden, zonder er verantwoordelijk voor gesteld te worden. Als de denkgeest is uitgeschakeld (d.w.z. als we geloven dat we lichamen zijn) ontneemt dat de keuzemaker elke mogelijkheid om terug te komen op zijn oorspronkelijke keuze, toen hij ging geloven dat hij zich werkelijk van God heeft afgescheiden en nu zijn eigen authentieke bestaan leidt. Daarom is een belangrijk doel van de Cursus ons terug te laten keren naar de toestand waarin de denkgeest bewust is.
