Mijn 8-jarige kleindochter heeft een verstandelijke handicap. Ik heb het gevoel dat ik in haar leven ben om haar te helpen, maar ik weet niet hoe. Een cursus in wonderen is nieuw voor mij. Ik weet dat het antwoord op mijn zoektocht ergens daarin ligt! Kun je het proces voor mij versnellen? Hoe help je een kind met een verstandelijke handicap haar angsten overwinnen, wanneer het al moeilijk genoeg is om je eigen angsten onder ogen te zien? Ik denk dat ze hier is om zowel te onderwijzen als te leren. En kun je ook iets zeggen over Indigo Kinderen. Zijn ze werkelijkheid, of gewoon een product van onze verbeelding?
Antwoord: Eerst en vooral: wees gewoon een normale oma en doe alles wat een liefdevolle oma doet voor haar kleinkinderen. Tegelijkertijd kan de Cursus voor jou zelf behulpzaam zijn om naar binnen te kijken, naar de inhoud van je denkgeest. Er staat niets in de Cursus dat over gedrag gaat. Je legt je vinger op de kern van het probleem door de erkenning dat je iemand niet waarlijk kunt helpen wanneer je zelf in een staat van angst verkeert. Als je bang bent voor iemand anders dan zie je die persoon en jezelf als een ego. Als een kwetsbaar en zwak slachtoffer in een lichaam. Dat is de verleiding waar praktisch iedereen voor bezwijkt. En dat heeft een goede reden, want dat is precies waarom er een wereld is: zodat we verblind raken door vorm (lichamen) en de inhoud (onze denkgeest) totaal vergeten (T22.III.6:7). Dus je eerste stap zou kunnen zijn: hulp vragen om je eigen vervormde waarneming van jezelf en je kleindochter te corrigeren.
In deze zin is ze jouw leraar. Ze spiegelt je, door jouw reacties op haar, wat er in je eigen denkgeest omgaat, het denksysteem dat jij gebruikt om de situatie te interpreteren. Angst voelen, wat heel normaal is, is een teken dat je de situatie bekijkt door de ogen van het ego. Deze cursus vertelt je dat angst een keuze is en dat je een andere keuze kunt maken: kijken met de ogen van Jezus of de Heilige Geest. Dus om te beginnen hoef je alleen te erkennen dat je de interpretatie van het ego in deze situatie volgt, namelijk dat dit een tragedie is en dat je kleindochter een onschuldig slachtoffer is. Dit is een normale waarneming in deze wereld.
Wanneer je overstapt naar Jezus als je innerlijke leraar, zul je gaan beseffen dat je vrede kunt voelen in een situatie die lijkt op domme pech en die verdrietig en vol tegenslag lijkt te zijn. De meeste mensen vinden dit heel moeilijk te aanvaarden. Geïdentificeerd als we zijn met het egodenksysteem, hebben we instinctief het gevoel dat innerlijke vrede afhankelijk is van uiterlijke omstandigheden. En dat is totaal onwaar. Het is de leugen van het ego dat wat God geschapen heeft veranderd kan worden. Jezus herhaalt op verschillende manieren in de Cursus de essentiële gedachte: “Ik ben zoals God mij geschapen heeft. Zijn Zoon kan niet lijden. En ik ben Zijn Zoon… Jij bent zoals God jou geschapen heeft, en dat geldt ook voor elk levend wezen waarnaar je kijkt, ongeacht de beelden die jij ziet” (T31.VIII.5:2-4; 6:1).
We kunnen ons eigen Verzoeningspad, of die van een ander, niet overzien. Dus moeten we uiterst voorzichtig zijn om situaties als tragisch en mensen als onschuldige slachtoffers te beoordelen. Hoewel we dit niet weten, zou het kunnen dat je kleindochter (als denkgeest) deze fysieke conditie gebruikt als een manier om te leren dat het lichaam een projectie is en dat zij niet haar lichaam is. Het zou haar manier kunnen zijn om voorbij het ego te gaan en zich haar ware Identiteit te herinneren. Vanuit dat gezichtspunt zou het zeker geen tragedie zijn. Dit betekent overigens niet dat medische begeleiding achterwege moet blijven. Maar in jouw denkgeest kun je de situatie vanuit een ander perspectief zien. Wanneer je je angst opzij kunt zetten, al is het maar voor één ogenblik, dan zal de liefde vanuit de Heilige Geest in jou door je heen gaan en je leiden in wat je kunt zeggen of doen. En misschien houdt dat in: niets doen, behalve op een niet-oordelende en vredige manier aanwezig zijn.
Wat betreft je vraag over de Indigo Kinderen, waarvan men zegt dat het verlichte wezens zouden zijn die naar de planeet komen om ons te helpen. Hier kan het beste over gedacht worden in dezelfde context als hierboven, namelijk dat we op het niveau van de denkgeest allemaal één zijn. Iedereen is hier om te onderwijzen en om te leren. De manier waarop we dat doen kan erg uiteenlopen, zoals ook uit jouw vraag blijkt. Maar iedereen komt hier zowel om te onderwijzen als om te leren.
