Muziek en klassieke muziek in het bijzonder, is een aspect van die toestand waarvan ik graag denk dat ze tot mijn juiste denken behoort. Jezus gebruikt uitdrukkingen als een lied van dankbaarheid, lofprijzing, verbondenheid, dank, een lied van de Hemel; en in “Het vergeten lied” (T21.I) is er een bijzonder mooie analogie die ons de schoonheid helpt begrijpen van wat we vergeten zijn. Soms vraag ik me af of er in Een cursus in wonderen op een subtiele manier verwezen wordt naar een bepaald soort muziek of een bepaalde componist of een bepaald werk als afspiegeling van deze melodieën waar hij naar verwijst wanneer we onze droom over mooie muziek hier dromen.
Antwoord: Jezus probeert ons altijd naar de inhoud te leiden van wat hij ons zegt, en nooit naar de vorm. De vorm is altijd specifiek en zelfs al zouden we graag hebben dat hij zich met specifieke zaken bezighoudt, dat zou echt niet in ons hoogste belang zijn. Als je goed nagaat, zijn onze antecedenten met specifieke zaken niet zo indrukwekkend. Is het niet zo dat als hij ons verwijzingen zou geven naar specifieke muziek, we onmiddellijk zouden beginnen te vergelijken, te discussiëren, enz., en op dat niveau zouden blijven steken? Bovendien trekken verschillende vormen ook verschillende mensen aan; de ene is niet beter of meer inspirerend dan de andere. Iemand kan een onzelfzuchtig ogenblik van verbondenheid voelen wanneer hij naar een lied van Neil Simon luistert en helemaal niets hebben met Beethovens ‘Ode aan de vreugde.’ Vorm kan dus nooit algemeen voorgeschreven worden. Liefde kan de ene persoon op de ene manier leiden en een andere persoon op een volledig andere manier.
Maar de werkelijke reden dat Jezus zich niet met specifieke zaken bezig houdt, is dat hij ze niet als betekenisvol ziet. Specifieke zaken en vormen behoren altijd tot het lichaam, terwijl inhoud tot de denkgeest behoort. Het Shakespeariaanse metrum van de vorm van de Cursus maakt het lezen tot een plezier, maar heeft niets te maken met de inhoud, hij had in iedere vorm tot uitdrukking gebracht kunnen worden. Jezus herinnert ons in “Het vergeten lied” eraan: “De noten zijn niets” (T21.I.7:1). Dit stemt overeen met het patroon dat hij hanteert om ons altijd dichter bij de essentie van liefde te brengen: eenheid, die alles in deze wereld van vorm overstijgt. Maar als een bepaalde soort muziek of bepaalde componisten of muziekstukken je inspireren en helpen om je meer in vrede te voelen, dan zou het dwaas zijn om daar niet met plezier naar te luisteren. Probeer je gewoon bezig te houden met de inhoud die je herinnert aan de egoloze Aanwezigheid in jou die iedereen zonder uitzondering liefdevol omarmt.
