Gisteren heb ik iets ervaren dat je waarschijnlijk kunt omschrijven als existentiële angst; angst zonder oorzaak van buitenaf, maar zo intens dat ik er fysiek ziek van werd. Ik was in staat er een paar seconden naar te kijken en eraan voorbij te gaan, en voelde een grote opluchting. Deze korte momenten brachten heel veel pijn, gevolgd door een gevoel van vrijheid, daarom probeerde ik deze cyclus steeds opnieuw op te roepen. Vandaag besefte ik dat het heel belangrijk was dat ik deze angst voelde, maar ik kan het in mijn eentje niet meer doen, ik kan deze drempel niet alleen overschrijden. Ik besefte ook dat ik Jezus of de Heilige Geest nooit serieus om hulp heb gevraagd. Ze bestaan niet in mijn gedachtewereld. Hoe kan ik hen om hulp vragen als ik ze als totale abstracte begrippen zie (in tegenstelling tot de manier waarop ik mezelf zie, als een specifieke persoon!)? Ik vraag me af of het in zulke situaties mogelijk is hulp bij anderen te zoeken zonder dat mijn ego daarbij betrokken raakt.
Antwoord: De ervaring die je beschrijft is behulpzaam, vooral omdat het een bevrijding van angst inhield. En het feit dat je een gevoel van bevrijding hebt ervaren, betekent dat je dit proces niet alleen hebt doorgemaakt, of je nu al dan niet bewust de hulp van de Heilige Geest of van Jezus hebt ingeroepen. Je ego-denkgeest zal willen dat je niet toegeeft dat ze toegankelijk voor je zijn – vooral na de ervaringen die je beschrijft – zodat je er niet op zult vertrouwen dat er al hulp beschikbaar is. Je kunt Jezus en de Heilige Geest als totale abstracte begrippen zien, maar ze kunnen in je denkgeest net zo specifiek zijn als jij maar wilt of voor jou nodig is. Je hoeft het ze maar te vragen. Dit verzekert Jezus ons zelf aan het einde van het Werkboek: “Wees hiervan overtuigd: ik zal jou nooit zonder troost achterlaten” (WdII.Nw.6:8).
Het is ook helemaal niet verkeerd om hulp en steun te zoeken van een andere specifieke persoon, zolang jij jezelf op die manier waarneemt. Zorg er wel voor dat je iemand vraagt die onbevooroordeeld is en die de waarde herkent van wat je ervaart. Dat hoeft niet noodzakelijk een student van Een cursus in wonderen te zijn.
Maar wees voorzichtig dat je van een herhaling van de ervaring geen doel op zichzelf maakt. De lessen in vergeving kunnen vele verschillende vormen aannemen, en dit soort ervaring is er slechts één van. Als het je helpt en je er bereid toe bent, zullen zich meer gelegenheden voordoen. Intussen zijn de meer specifieke vormen van angst – die zich kunnen voordoen als verontrusting, woede, pijn, spanning, depressiviteit, enz. – net zo waardevol voor het genezingsproces van je denkgeest en voor de bevrijding van die angst.
