Is het de bedoeling dat ik in staat ben om mijn leven in de richting te sturen die ik wens? In de Cursus staat: “Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zie. Ik kies de gevoelens die ik ervaar, en beslis welk doel ik bereiken wil. En ik vraag om alles wat mij lijkt te overkomen, en ontvang zoals ik heb gevraagd” (T21.II.2:3-5).
Dit is duidelijk geen nieuw idee en veel mensen hebben ervan gehoord, maar niet veel mensen hebben het kunnen realiseren in hun leven. Doen we iets verkeerd?
Antwoord: Vrede - en bevrijding van alle schuld - is het eindresultaat van het bestuderen van de Cursus en het toepassen van zijn principes (H28.3:4,5). Wanneer je een groot aantal fragmenten in de Cursus, ook het fragment dat je citeert, voor het eerst leest, lijken ze te suggereren dat het doel van de Cursus is om ons te laten zien hoe we ervoor kunnen zorgen dat ons leven gaat zoals wij dat willen. Maar naarmate je de Cursus verder bestudeert zal je duidelijk gaan worden dat dit niet zijn doel is. In de bovenstaande passage spreekt de Cursus alleen over de keuze van gevoelens en ervaring op het niveau van inhoud, en niet op het niveau van vorm: is onze ervaring er een van liefde of angst, van vrede of conflict, van geluk of pijn?
Er zijn veel fragmenten die dit duidelijk maken. Er zijn twee werkboeklessen die ons waarschuwen: “Ik zie niet wat mijn hoogste belang is” (WdI.24) en “Ik weet van niets waartoe het dient” (WdI.25). De Cursus vraagt ons te erkennen dat wij niet in de positie zijn te beslissen over wat ons geluk, vreugde of vrede brengt. Dat kan alleen onze Gids, de Heilige Geest. “Hij kent alle feiten: uit verleden, heden en toekomst. Hij kent wel alle gevolgen van Zijn oordeel op alles en iedereen daarbij op een of andere manier betrokken” (H10.4:8,9). En dus: “Vraag en Hij zal antwoorden. Het is Zijn verantwoordelijkheid, en Hij alleen is geschikt om die op zich te nemen. Dat is Zijn functie. Die van jou is de vragen aan Hem voorleggen. Zou jij verantwoordelijk willen zijn voor beslissingen waar jij zo weinig van begrijpt? Wees blij dat je een Leraar hebt die geen fouten kan maken. Zijn antwoorden zijn steeds juist. Kun jij dat van de jouwe zeggen?” (H29.2:7-14)
Zelfs deze zinnen zijn vatbaar voor misverstanden en een verkeerde interpretatie. Het is gemakkelijk om te concluderen dat ze betekenen dat de Heilige Geest alles zal geven wat we nodig hebben om in deze wereld geluk te ervaren zoals wij dat definiëren, wat gewoonlijk betekent dat in onze behoeften wordt voorzien. Maar nogmaals, dat is niet het doel van de Cursus. Zijn focus is een verandering in het denken, op het niveau van de denkgeest, zodat we in steeds mindere mate beïnvloed worden door de dingen om ons heen en door wat er wel of niet met ons gebeurt. Deze zin in het Tekstboek maakt dat duidelijk: “Probeer dan ook niet de wereld te veranderen, maar kies ervoor je denken over de wereld te veranderen” (T21.in.1:7). De verandering die de Cursus bij ieder van ons teweeg wil brengen, is een omslag van oordelen naar vergeving. Want, zoals de Cursus ons in herinnering brengt: “wie vergeven is heeft alles” (T3.V.6:3) - niet in materiële zin, maar in die zin dat we ons herinneren dat het onmogelijk is een gebrek te ervaren aan de liefde die ons natuurlijke erfgoed is en deze liefde kwijt te raken. En dan zullen we naar de wereld kijken en enkel vrede zien, welke voortrazende conflicten er ook lijken te zijn.
