In ‘To Be Or Not To Be’ schrijft Ken Wapnick dat we allemaal proberen om onze individualiteit in stand te houden door de dood op verschillende manieren een hak te zetten. Doet reïncarnatie, binnen de illusie, niet hetzelfde? We ‘leven’ en ‘sterven’ om daarna weer opnieuw te ‘leven’, alleen maar om het ego springlevend te houden. Eens moeten we kiezen voor de juist-gerichte denkgeest... Kun je hier iets over zeggen?
Antwoord: Reïncarnatie houdt inderdaad zowel onze individualiteit als de illusie van tijd in stand. Echter, het doel van meerdere incarnaties (zoals traditioneel gedefiniëerd binnen verschillende denksystemen) is om zoveel kansen te krijgen als we nodig hebben om ons leren te voltooien, zodat de cyclus van geboorte en dood voorgoed beëindigd wordt. In Een cursus in wonderen verklaart Jezus: “In uiteindelijke zin is reïncarnatie onmogelijk. Er is geen verleden of toekomst en het idee van geboorte in een lichaam heeft geen betekenis, noch één keer, noch meerdere keren. Reïncarnatie kan dan ook in geen enkele werkelijke zin waar zijn. Onze enige vraag zou moeten luiden: is het begrip ons behulpzaam?” (H24.1:1-4) En in de uiteenzetting die daarop volgt concludeert hij dat alle overtuigingen die behulpzaam zijn bij het aanvaarden van de Verzoening voor onszelf, gerespecteerd dienen te worden (H24.6). Het is dus een kwestie van vorm en inhoud.
