Dit is een reactie op het antwoord op V#070 over schoonheid en vorm. Als enkel de Goddelijke Denkgeest van God bestaat, die gedeeld wordt met heel de schepping, hoe verklaart degene die antwoordt dan dat de Goddelijke Denkgeest beperkt is als de mens deze gebruikt als medeschepper van zijn eigen wereld van vormen? Ik geloof dat ieder van ons gebruik maakt van deze Goddelijke Denkgeest, hoewel de potentie of de werkzaamheid ervan niet zo groot is als wanneer ze niet aangetast zou zijn door de krankzinnige toepassingen van ons ego. Een cursus in wonderen is een werk dat je niet strikt kunt weergeven in enkelvoudige citaten, want het is een gesprek van de Heer in een poging om het niveau van de denkgeest (nu dualistisch) met de hulp van de Heilige Geest naar een enkelvoudig hoger goddelijke aspect te verheffen, zodat het volle potentieel van de denkgeest verwezenlijkt kan worden terwijl hij nog steeds op dit niveau bestaat. God, die wist dat dit onwerkelijk was en geen bedreiging voor Zijn Koninkrijk vormde, liet toe dat Zijn Zonen de lessen van miscreatie konden leren, zodat wijsheid en kennis, binnen hun groei, meer voorzichtige activiteiten kunnen bereiken en naar huis terugkeren.
Antwoord: De Cursus maakt doorlopend duidelijk dat iets dat vorm heeft niet van God kan komen, en dus illusoir moet zijn. God schept alleen gelijk Hemzelf, iets wat wij in onze afgescheiden staat niet kunnen begrijpen. Alle verwijzingen in de Cursus naar medeschepping hebben betrekking op de Hemel. Dit geldt ook voor de term scheppingen.
“Er is geen leven buiten de Hemel. Waar God leven heeft geschapen, daar moet leven zijn. In elke toestand die losstaat van de Hemel is leven een illusie. Op zijn best lijkt het op leven, op zijn slechtst op de dood… Leven dat niet in de Hemel is, is onmogelijk en wat niet in de Hemel is, is nergens. Buiten de Hemel geldt alleen het conflict van de illusie; zinloos, onmogelijk en totaal onredelijk, en toch als een eeuwig struikelblok op weg naar de Hemel gezien. Illusies zijn maar vormen. Hun inhoud is nooit waar”. (T23.II.19)
Het doel van Jezus in de Cursus is om ons te helpen in contact te komen met het deel van onze denkgeest dat er opzettelijk voor kiest onze ware Identiteit af te wijzen en te ontkennen, en deze vervangt door een valse identiteit. En vervolgens projecteert hij de verantwoordelijkheid hiervoor op anderen in ons leven, die ons, volgens onszelf, tot slachtoffer hebben gemaakt. Dit heeft niets met de Goddelijke Denkgeest te maken, die geen weet heeft van deze reis door de waanzin.
Je hoeft het niet eens te zijn met wat de Cursus onderwijst over de Goddelijke Denkgeest, een term die in de Cursus in feite helemaal niet voorkomt. Het doel van de Cursus is om ons huiswaarts te leiden naar God, en als je meer resonantie voelt met de manier waarop een ander systeem deze reis presenteert, dan is dat het pad dat je moet volgen. We zijn allemaal kinderen van één Vader.
