De Cursus zegt dat wanneer onze denkgeest genezen is, we geen pijn meer lijden. Hoe zit het wanneer je kanker hebt en veel pijn ervaart, en als Cursusstudent probeert dit met de hulp van de Heilige Geest te vergeven en vrede te vinden? Wat betekent het wanneer je dan toch fysiek lijdt?
Antwoord: Je weet het antwoord op je vraag al! Wanneer onze denkgeest genezen is, zullen we geen pijn voelen. Tot onze denkgeest genezen is, voelen we pijn. En omdat de denkgeest niet genezen is, zullen we die pijn ervaren alsof die in het lichaam is, veroorzaakt door factoren buiten onze controle. We herkennen dan niet dat het in de denkgeest is, die denkt dat hij zich heeft afgescheiden van liefde – een zeer pijnlijke toestand. En op die manier beschermen we de afscheidingsgedachte in onze gespleten denkgeest.
We gebruiken pijn om onszelf ervan te overtuigen dat het lichaam werkelijkheid is, omdat we nog steeds willen dat het lichaam werkelijk is. Jezus vertelt ons: “Pijn is een verkeerd perspectief. Wanneer ze in enige vorm ervaren wordt is dat een vorm van zelfbedrog… Pijn is slechts een getuige van de vergissingen die de zoon maakt in wat hij denkt dat hij is… Het lichaam is de Zoon van God, bederfelijk in de dood” (Wdl.190.1:1,2; 2:3; 3:7).
Het is echter heel belangrijk om zonder oordeel te kijken naar de pijn zolang we die ervaren. Het maakt niet uit of deze pijn komt door kanker, een gebroken been, emotionele mishandeling of wat dan ook. Onszelf veroordelen omdat we pijn voelen dient alleen maar het doel van het ego. Omdat we zo bang zijn onszelf te verliezen, genezen we de pijn in onze denkgeest door vergeving in kleine stapjes.
In de momenten dat we aanvaarden dat we niet de waarheid over onszelf weten, maar dat er een Trooster is Die dat wel weet, met Wie we altijd verenigd zijn in volmaakte vrede en vreugde, zal de ogenschijnlijke pijn van het lichaam verdwijnen uit ons bewustzijn. Vanwege onze angst zijn we er meestal niet klaar voor om de genezing in de denkgeest in een keer volledig te ontvangen en onze beperkte lichaamsidentiteit los te laten. En dus zullen we weer terugkeren naar de pijn omwille van de verdediging die dat biedt. Maar met ieder moment van herkenning, in het heilige ogenblik van genezing, zal onze investering in schuld en pijn afnemen. En we zullen nooit meer totaal geloven dat iets in de wereld, of iets buiten onze denkgeest, onze pijn kan veroorzaken.
Voor een bespreking van onderwerpen die verband houden met jouw vraag, zie ook V#142 .
