Ik wil niet pietluttig zijn en het spijt me ook niet dat ik met Een cursus in wonderen bezig ben, maar ik heb vrienden die, schijnbaar, nooit hoeven meemaken wat ik met de Cursus meemaak. Dit is niet de gemakkelijkste reis die ik heb gekozen. Het lijkt alsof anderen deze reis met gemak maken: ze steken een paar kaarsen aan, doen wat yoga, reciteren een paar chants, en ze voelen zich in het middelpunt van gelukzaligheid, terwijl ik me in een angstaanjagende Godzilla-film bevind. Als ik me concentreer gaat de angst weg, maar het komt steeds weer terug. Het lijkt een lange film. Maar de Cursus is bedoeld om een jaar te duren. Komt er aan dit alles ooit een einde (voordat ik overlijd) of misschien enkel maar een onderbreking? Alles wat je erover zegt, is welkom.
Antwoord: Nee, het is geen gemakkelijke reis, en je geeft de verzuchtingen van vele andere studenten weer. Soms moeten we er gewoon niet zo zwaar aan tillen en leren hoe we achterover kunnen leunen en van de voorstelling genieten. Tenslotte gaat het alleen maar over het ongedaan maken van wat nooit is gebeurd. Zo voelt het beslist niet; we kiezen er eenvoudigweg voor naar de herhalingen van dezelfde oude film te kijken. Wanneer we minder bang zijn om dit alles op die manier aan te pakken en niet zwichten voor de verleiding om onze gevoelens te negeren, zal onze innerlijke ervaring verbeteren. We kunnen niet beoordelen waar we ons bevinden in het proces, noch waar iemand anders is. Tijd maakt deel uit van de truc van het ego om ons in onze valse identiteit gehuld te houden. En zonde, schuld en angst die onze denkgeest veranderd hebben in een martelkamer, waar we gezworen hebben nooit meer in de buurt te komen, zijn niets meer dan dwaze gedachten waaraan we enorme macht verlenen. We zouden er goed aan doen gehoor te geven aan Jezus’ uitnodiging om zijn visie te delen en de schijnbare macht van ons ego te zien als “niet sterk genoeg om een speld te stoppen in zijn val, of om een veertje te dragen” (T18.IX.6:4).
Blijf vertrouwen hebben! “Heb slechts vertrouwen in dit ene en dat zal voldoende zijn: God wil dat jij in de Hemel bent, en niets kan jou daarvan afhouden, of die weghouden van jou. Je wildste waanbeelden, je bizarre fantasieën, je zwartste nachtmerries betekenen allemaal niets. Ze zullen niet zegevieren over de vrede die God voor jou wil” (T13.XI.7:1-3). De enige macht die Godzilla heeft is de macht die jij hem verleent. Hij kan een monster zijn, of een schattig klein ding zoals de tovenaar van Oz, die versterkers gebruikt om je ervan te overtuigen dat je bang voor hem moet zijn. Het is jouw keuze, en je weet waarschijnlijk wel achter welke keuze Jezus staat. Dat is de onderbreking. “Maar de uitkomst is zo zeker als God” (T2.III.3:10).
Tenslotte nog dit: Als we de 365 lessen voltooid hebben, denken we dat we ‘de Cursus gedaan’ hebben, alleen om in het Nawoord te lezen: “Deze cursus is een begin, niet een einde” (WdII.Nw.1:1). Hij is dan ook niet bedoeld als alleen maar een cursus van één jaar. Wanneer we hem beginnen te ‘snappen’, dat wil zeggen wanneer we duidelijk beginnen te zien waar hij ons naartoe leidt, bijten we ons er gewoonlijk in vast en dan beginnen we aan een hele lange reis. Maar dat komt alleen maar omdat we te bang zijn om ons ego in één keer helemaal los te laten. Het is een proces dat net zo lang duurt als nodig is voor ons.
