Wat is ware inleving tegenover valse inleving, en hoe kunnen we die in praktijk brengen?
Antwoord: Ware inleving zoals beschreven in Een cursus in wonderen is het waarnemen van de werkelijke behoefte die in alle delen van het afgescheiden Zoonschap bestaat, de behoefte aan genezing van de gedachte van afscheiding in de denkgeest, ongeacht welke vorm die aanneemt. Ze ziet het probleem waar het is: in de denkgeest. Het is het toepassen van een van de basis-principes van de Cursus: “Ideeën verlaten hun bron niet, en hun gevolgen lijken er alleen maar los van te staan. Ideeën zijn eigen aan de denkgeest. Wat naar buiten is geprojecteerd en schijnbaar buiten de denkgeest ligt, is helemaal niet buiten, maar een gevolg van wat zich vanbinnen bevindt, en zijn bron niet heeft verlaten” (T26.VII.4:7-9). Dit betekent voorbijzien aan de omstandigheden van de situatie die het probleem lijken te zijn - ziekte, enigerlei schaarste, emotionele of psychische verwarring, natuurrampen enz. - en erkennen dat niets hiervan enig gevolg heeft voor het ware Zelf. Ze hebben niet de macht om onze vrede weg te nemen. Hun oplossing ligt in het vermogen van het individu om dit ook te herkennen, en een keuze voor vrede te maken in plaats van voor pijn.
Ware inleving komt van een keuze in de denkgeest om met de ware waarneming van de Heilige Geest te kijken, die alleen een uitdrukking van liefde ziet of een roep om liefde (T14.X.7). Als antwoord kan dan de liefde van de Heilige Geest naar de persoon ‘in nood’ stromen, in de vorm die op dat moment het meest behulpzaam en liefdevol is. Zeer waarschijnlijk zal dat niet betekenen dat we iemand letterlijk gaan vertellen dat hij een verkeerde keuze heeft gemaakt en dat hij opnieuw kan kiezen. Dit zou een aanval kunnen zijn en zodoende angst en onrust vergroten. Zodra de keuze gemaakt is om met de Heilige Geest te kijken en niet langer de interpretatie die het ego van de situatie geeft te geloven, zal zich op een natuurlijke manier een bepaalde reactie manifesteren. Het is de bedoeling je met de ander te verbinden op het niveau van de denkgeest, waar het antwoord op het probleem ligt. Dit sluit niet uit dat je iemand helpt om een specifieke oplossing of om hulp van buiten te vinden voor het probleem. Maar de inhoud van de denkgeest, de ware waarneming van de Heilige Geest, zal dan helder zijn. De werkelijke oorzaak en de werkelijke oplossing liggen in de macht van de denkgeest om te kiezen.
Valse inleving is de waarneming van het ego van slachtofferschap. Het ego ziet een slachtoffer dat aangevallen wordt door een kracht van buitenaf, in de vorm van een ziekte, een ander persoon of een rampzalige gebeurtenis. Het ego gelooft dat dit slachtoffer behoefte heeft aan een externe oplossing van het probleem. Voor sommigen kan valse inleving het motief zijn om zichzelf te zien als de ‘redders' die hulp kunnen bieden aan een slachtoffer in het oplossen van hun toestand, zonder zich bewust te zijn van de keuze van de denkgeest. Vanuit dit perspectief komen de twee mensen samen overeen dat er een slachtoffer en een dader is, en dat er een oplossing buiten de denkgeest gevonden kan worden. Het is een overeenkomst gemaakt vanuit krankzinnigheid. De Cursus is er heel duidelijk over dat valse inleving feitelijk een aanval is, omdat het de macht van de denkgeest ontkent. Het zal niet alleen het probleem niet oplossen, het werkt in feite op een manier die het probleem verergert, omdat het afscheiding versterkt: “Het duidelijkste bewijs dat inleving zoals het ego dit hanteert destructief is, ligt in het feit dat ze alleen bepaalde soorten problemen en bij bepaalde mensen wordt toegepast. Deze kiest het uit, en daar verbindt het zich mee. En het verbindt zich nooit anders dan om zich te versterken” (T16.I.2:1,2,3).
Een duidelijke indicatie van valse inleving is wanneer onderscheid wordt gemaakt tussen degenen die steun en hulp verdienen, terwijl anderen uitgesloten worden. Vooral wanneer we de ander zien als de dader die deze hulp niet verdient, maar wel een vorm van straf. Wanneer we merken dat we slachtoffers en daders zien hebben we, net als wanneer een ramp toeslaat, de gelegenheid om een stap opzij te doen van de oorspronkelijke interpretatie van het ego en te overwegen wat de Cursus ons zegt: “Jij weet niet wat het betekent om je in te leven. Maar hiervan kun je zeker zijn: als je gewoon rustig erbij bent en de Heilige Geest via jou een relatie laat leggen, zul jij je in kracht inleven en zul je toenemen in kracht en niet in zwakte” (T16.I.2:6,7).
Oefenen met ware inleving begint met het herkennen van valse inleving, en onze gebruikelijke verwarring over oorzaak en gevolg. Daarom weten we niet wat inleving betekent. Zodra we eerlijk zijn over onze verkeerde waarnemingen begint de volle omvang van ons geloof in het denksysteem van het ego zich te openbaren. Deze erkenning, samen met het betwijfelen van de geldigheid van de interpretatie van het ego, zal toestaan dat onze waarneming geleidelijk aan verschuift, en onze reactie wordt getransformeerd door de Heilige Geest. Zijn ware inleving zal dan in onze werkelijke behoefte en in de werkelijke behoefte van iedereen voorzien: de genezing van de denkgeest. Dit is het werkelijke antwoord op het werkelijke probleem.
