Ik lig enigszins overhoop met het hele idee van God die zich al dan niet met de wereld van vorm bemoeit. Ik weet dat het standpunt van de Foundation for A Course in Miracles is dat, omdat de wereld van vorm een illusie is, het ondenkbaar is dat Hij betrokken is bij veranderingen en wijzigingen in een wereld van vorm. Ik weet ook dat het erom gaat dat we onze gedáchten over de wereld veranderen. Dát brengt ons dichter bij ontwaken. Maar in les 71 – “Alleen Gods verlossingsplan zal werken” – wordt de afgescheiden denkgeest daadwerkelijk geïnstrueerd om aan God te vragen: “Wat wilt U dat ik doe? Waarheen wilt U dat ik ga? Wat wilt U dat ik zeg, en tegen wie?” Betekent dit niet dat we aan God vragen in welke richting we moeten gaan in de wereld van vorm? Ik weet ook dat als ik mijn egogedachten loslaat en aan God vraag om richting te geven aan mijn gedachten, mijn wereld van vorm echt verandert. En ook: hoe wordt Jezus’ onbevlekte ontvangenis in overeenstemming gebracht met het onderricht van Een cursus in wonderen? Is dat ook niet een tussenkomst in de illusie?
Antwoord: Het is belangrijk dat je beseft dat een groot deel van wat in de Cursus staat, metaforisch is, zoals al eerder in deze Vraag- en antwoordservice besproken. De Cursus spreekt ons aan op het niveau waar we denken te zijn (zie bijvoorbeeld V#072 ). En dus wordt God door de hele Cursus heen beschreven op een manier die suggereert dat Hij bezorgd is over ons, hier in de wereld. Dit dient alleen om het geloof van het ego te corrigeren, want het ego gelooft dat God een boze Vader is, erop uit om ons te vernietigen. In plaats van God als onze vijand te beschouwen, probeert de Cursus ons te helpen God als onze Vriend te zien, Die ons helpt met wat gedaan moet worden. Bovendien wordt in de lessen van het Werkboek vaak het woord God gebruikt terwijl eigenlijk de Stem namens God ofwel de Heilige Geest bedoeld wordt.
Zoals altijd wordt de diepere betekenis van de zinnen die je aanhaalt duidelijk binnen de grotere context van de Cursus, en in dit geval binnen de context van de les zelf. Deze les beschrijft eerst het verlossingsplan van het ego: het vasthouden aan grieven tegen anderen, zodat de schuld in onze denkgeest niet bij onszelf, maar bij hen lijkt te liggen. Dit is het spel van de schuld (WdI.71.2). Het blijkt dat deze ‘oplossing’ het probleem is, want het houdt de schuld feitelijk springlevend in onze denkgeest, in plaats van hem ongedaan te maken. Dus het plan van God (= de Heilige Geest) – hoewel niet specifiek in deze les genoemd – houdt in dat we bereid zijn deze grieven los te laten. Onze boosheid en onze oordelen worden omhoog gehaald door onze omgang met anderen. Daarom betekent de instructie om God om specifieke hulp te vragen, waar je naar verwijst, feitelijk dat we niet meer handelen (iets doen, ergens heengaan, iets zeggen etc.) uit onszelf, wat inhoudt onder leiding van het ego. Als we de herinnering aan de Liefde van God de hele dag bij ons kunnen houden, dan kunnen we er zeker van zijn dat we precies op de juiste plaats zijn om de vergevingslessen te leren die ons de vrede brengen die we zoeken.
Wanneer we ons bevrijden van de bevelen van het ego en ons openstellen voor de leiding van de Stem namens God, dan is het mogelijk dat we merken dat er verschuivingen plaatsvinden in de wereld buiten ons, hoewel dat niet altijd het geval hoeft te zijn. Deze veranderingen vinden niet plaats omdat God of de Heilige Geest zich er letterlijk mee heeft bemoeid, maar omdat wij bereid waren om innerlijke keuzes te maken (vaak onbewust) vanuit liefde in plaats van haat. Dan is het heel goed mogelijk dat externe projecties van onze schuld veranderen. Maar vanuit het perspectief van de Cursus is dát niet het doel waarom we de Heilige Geest als leraar kiezen in plaats van het ego. Als we naar uiterlijke veranderingen zoeken om onze innerlijke omslag te bevestigen, dan wordt dat een valstrik die maakt dat we onze focus opnieuw op de wereld richten.
Maagdelijke geboorte en onbevlekte ontvangenis suggereren inderdaad goddelijke bemoeienis in de wereld van vorm, maar de Jezus die vanuit de Cursus tot ons spreekt heeft dit soort beweringen nooit gedaan met betrekking tot zichzelf. De Bijbel en het traditionele Christendom vertegenwoordigen een totaal ander spiritueel pad dan de Cursus. Het is beter de twee niet te verwarren en niet te proberen ze op de een of andere manier met elkaar te integreren.
[Zie ook: V#235 ]
