Hoe kun je met zekerheid zeggen dat je de Stem van de Heilige Geest volgt en niet de stem van het ego? Ik weet dat de Cursus zegt dat we vrede voelen wanneer we de Heilige Geest volgen, maar in de praktijk vind ik het niet zo eenvoudig. Ik zit bijvoorbeeld vaak zo vol angst dat ik niet genoeg los kan laten om de vrede van de Geest te voelen. Ook is mijn ego heel handig in het oproepen van zo’n goede namaakvrede van de Heilige Geest, dat ik soms het gevoel krijg dat ik de Heilige Geest volg, om dan alleen te ontdekken dat ik me heel erg heb vergist. Er zijn tegenwoordig en de hele geschiedenis door veel voorbeelden van volgelingen van een spiritueel pad, die feiten plegen gebaseerd op angst en haat en al die tijd denken dat ze de wil van God, of de Stem van de Heilige Geest volgen. Cursusstudenten zijn niet immuun voor deze dwaling. Totdat we zover zijn dat we zeker weten welke stem we volgen, is het dan niet beter dat we een soort uitwendig raamwerk hebben, zoals regels tegen het doden, geweld, enzovoort, aan de hand waarvan we kunnen beoordelen welke leiding we volgen?
Antwoord: Dit is de op een na meest gestelde vraag in onze ervaring; de meest gestelde vraag is: ‘Hoe heeft de afscheiding ooit plaats kunnen vinden?’ Jouw vraag is de vraag van iedereen die de Cursus beoefent. Wij hebben hem besproken in ons boek De meest gestelde vragen over ‘Een cursus in wonderen’, vraag 43, waarin we ingaan op de paragraaf in hoofdstuk 14 van het Tekstboek, "De waarheidstest".
Zoals je zelf concludeerde, kan het over het algemeen nuttig zijn om een extern raamwerk of een aantal regels als gids te hebben om ons ego binnen bepaalde grenzen te houden. Bovendien moet het gewone ouderwetse gezond verstand ook nooit uit het oog verloren worden. Helaas blijkt dat dit de mensen niet tegenhoudt die zich beroepen op Gods Wil of op de leiding van de Heilige Geest om hun daden te rechtvaardigen, want ze denken dat ze niet meer gebonden zijn aan de wetten van de wereld en nu een ‘hogere’ autoriteit volgen. Maar het is altijd raadzaam zich aan de normale wetten van de beschaving te houden. Dit conformisme mag echter niet gebruikt worden als maatstaf voor spirituele vooruitgang.
Wat je beschrijft als jouw ervaring door de jaren heen is typisch voor de meeste studenten. De theorie is eenvoudig, maar de praktijk is dat allerminst, vanwege onze investering in ons leven als een individuele, speciale, en behoeftige persoon – een investering die we ofwel over het hoofd zien of zwaar onderschatten. We verschansen ons achter onze verdedigingen zonder deze als zodanig te herkennen. Daarom benadrukt Jezus steeds opnieuw, vooral in het Werkboek, dat de kern van de toepassing van deze Cursus is: samen met hem kijken naar alle haat en schuld in onze denkgeest. Door dit consequent toe te passen, kunnen we duidelijker gaan inzien hoe ons ego werkt, welke vorm onze projecties meestal aannemen, en hoe we ons verdedigen tegen de angst voor het loslaten van oordelen, speciaalheid, enzovoort. Onze aandacht moet altijd gericht zijn op het loslaten van de ego-gedachten in onze denkgeest, en niet op het gedrag.
Als we dit ‘op de juiste manier’ doen, wat betekent naar binnen kijken met de liefde van Jezus als onze ‘ogen’, dan zullen we, naarmate we verder gaan, steeds langere periodes van vrede ervaren. Maar de beoordeling van een andere persoon, die ons heel goed kent, helpt ons meestal om te onderscheiden of het echte vrede is of niet. De meeste mensen ervaren de Heilige Geest of Jezus niet als een stem die tot hen spreekt, zoals het geval was bij Helen Schucman. Haar ervaring moet niet het criterium te zijn voor de manier waarop wij de Heilige Geest zouden moeten horen. Vaak is een aanwijzing dat we de Stem namens God horen wanneer we merken dat we minder veroordelend worden, minder vaak eisen dat aan onze speciaalheid wordt tegemoetgekomen, minder boos, minder egoïstisch, minder depressief zijn, enzovoort. Maar nogmaals, dat is niet eenvoudig. We zijn meesters in zelfmisleiding. Nederigheid is van grote waarde om oprecht te blijven.
