Ik speel computerspelletjes, wat ik heel leuk vind om te doen. Ik geloof dat ik op zekere dag het spelen ervan op moet geven, omdat ik het alternatief van de Heilige Geest wil. Nog een andere ontspanning is me dierbaar, en die is zelfs een verslaving. De verslaving haalt me volledig uit mijn juist gerichte denken; het is een kick, een sensatie maar met veel bijwerkingen, nadelen, de last van anticipatie enz. Wanneer ik er werkelijk met Jezus naar kijk, wil ik het niet meer. En toch is dit niet wat ik kies (tot nu toe). Er is een onwil om deze dingen te laten gaan. Dat ze in tegenspraak zijn met de Cursus… [Jezus] ging een tijdje met Helen winkelen om schoenen te kopen, maar adviseerde haar vervolgens ook het op te geven.
Antwoord: Houd in gedachten dat dit een proces is, en dat het voor de meesten van ons een lange tijd duurt. Geduld met en vriendelijkheid voor onszelf zijn essentiële onderdelen van dit proces; anders vallen we in de valkuil van het ego om de vergissing werkelijk te maken. Een belangrijk onderdeel van het advies dat Jezus ons geeft aan het begin van de “Regels voor Beslissingen” is: “Vecht niet tegen jezelf” (T30.I.1:7). Daarom is de meest behulpzame aanpak om eenvoudig te kijken naar je weerzin om het alternatief van de Heilige Geest te accepteren, en naar je gevoel dat Jezus’ liefde niet genoeg voor je is, en jezelf dan niet te veroordelen dat je het zo voelt. Blijf alleen maar eerlijk tegenover jezelf en Jezus over hoezeer je niet wilt geloven en accepteren wat deze Cursus onderwijst, en veroordeel jezelf daar dan niet om. Je beoefent de Cursus op een zeer effectieve manier als je dit kunt. Dat is waar het bij vergeving om gaat. Zo leer je dat de ‘zonde’ waar je jezelf van beschuldigd hebt geen gevolg heeft gehad, en dat het slechts een “nietig, dwaas idee” was, dat liefde op geen enkele manier veranderd heeft.
Jezus is altijd en alléén geïnteresseerd in het doel. Zo was Helen er klaar voor om het doel van haar koopwoede te veranderen. Ze hoefde zichzelf niet langer te ‘beschermen’ tegen Jezus’ liefde; daarom had ze het winkelen niet meer nodig. Wanneer onze angst om Jezus’ liefde te aanvaarden afneemt, zullen we ons vanzelf minder gaan bezighouden met onze verdedigingen tegen aanvaarding van die liefde. Hoewel de specifieke activiteiten nog steeds deel kunnen uitmaken van ons leven, zal hun doel volledig veranderd zijn. Het gaat altijd om de inhoud, niet om de vorm. De ervaring van vrede of conflict heeft niets te maken met de activiteit of het voorwerp op zichzelf. Vrede en conflict zijn het resultaat van onze keuze voor ons ego of voor Jezus als onze leraar.
Tenslotte, met betrekking tot verslavingen in het algemeen: Het is vaak nodig eerst het gedrag aan te pakken – de stappen te nemen, welke ook, die genomen kunnen worden om het destructieve gedrag te verminderen of te stoppen. Dit weerspiegelt de beslissing van de denkgeest om liefdevoller te zijn voor jezelf en anderen. Vervolgens kan, wanneer het gedrag meer onder controle is, de oorzaak van de verslaving in de denkgeest worden aangepakt. Verslavingen wortelen meestal in overweldigende zelfhaat en schuld, die dan geprojecteerd worden op het eigen en/of andermans lichaam.
