Hoe vergeef ik anderen hun afschuwelijke daden? Hoe kan ik een sluipschutter vergeven? Is dit niet werkelijk? Is dit een afleiding van het ego? Ik ben ook bang voor wat werkelijk is. Wanneer ik zeg dat ik niets liever wil dan zien, word ik door angst bevangen. Het valt me heel zwaar om deze wereld die wij hebben geschapen, op te geven. Ik hou van sommige van mijn scheppingen, zoals mijn familie. Moet ik doodgaan om naar mijn werkelijkheid terug te keren? Zal ik niet eenzaam zijn?
Antwoord: De vergeving die de Cursus onderwijst is een proces waarbij we naar een situatie kijken, zoals moorden door een sluipschutter, en ons afvragen wat deze gebeurtenis ons over onze overtuigingen vertelt. We beginnen met eerlijk naar onze reacties op deze moorden te kijken, met inbegrip van alle gevoelens en oordelen over zowel slachtoffers als daders. Al deze gevoelens en gedachten zijn nuttig om de verborgen overtuigingen van het denksysteem van het ego aan het licht te brengen: dat de wereld werkelijk is, dat wij lichamen zijn, dat wat we ‘dood’ noemen het einde is van wat we ‘leven’ noemen, dat we vatbaar zijn voor aanval… de lijst is eindeloos. De Cursus vraagt ons vervolgens om te erkennen dat dit allemaal gevoelens en gedachten over onszelf zijn, die we zowel op de slachtoffers als op de daders geprojecteerd hebben. We leren dat de gevoelens/gedachten samen met de pijn die ze veroorzaken, al bij ons waren vóór de gebeurtenis plaats vond. Het lijkt alleen maar alsof de gebeurtenis de gevoelens heeft veroorzaakt. Daarom zegt de Cursus dat we onze broeders vergeven voor wat ze niet hebben gedaan: “Wees bereid de Zoon van God te vergeven voor wat hij niet heeft gedaan” (T17.III.1:5). De sluipschutters zijn niet de oorzaak van onze gevoelens, maar onze verkeerde overtuigingen.
Als we bereid zijn elke situatie op deze manier te bekijken, beginnen we vraagtekens te zetten bij de leugens van het ego. Dan komen we op het punt dat we om een andere manier van zien kunnen vragen. Dat valt ons soms heel moeilijk en het vraagt oefening en heel wat eerlijkheid, maar het is de enige manier om in contact te komen met de overtuigingen die ons geworteld houden in een denksysteem dat ons veel leed berokkent. Deze pijn ontstaat doordat we de leugens van het ego geloven en niet door de situatie, in dit geval de moorden. Het is heel belangrijk dat we dit oefenen zonder ontkenning van de gevoelens of gedachten die we hebben over de buitensporige gebeurtenissen in deze egowereld van angst en haat, en ook zonder onszelf te dwingen te proberen een ander geloofssysteem te aanvaarden, dat in strijd is met ons gebruikelijke egoperspectief. Dat zou ons alleen maar dieper ingraven in onze onjuiste gezichtspunten en ons nog angstiger maken.
Als we alleen al bereid zijn te zeggen: ‘Misschien heb ik me hierin vergist', dan worden de wereld die wij hebben gemaakt en ieder met wie we een relatie hebben - inclusief degenen die we ‘liefhebben’ - ons klaslokaal. Hier leren we de interpretatie van de Heilige Geest van alles wat we ervaren, in plaats van dat onze ervaringen als afleiding dienen. (Let wel: de Cursus gebruikt de term ‘gemaakt’ voor de wereld van het ego. ‘Schepping’ verwijst naar Gods uitbreiding van liefde, alleen op het niveau van de Denkgeest).
De Cursus zegt dat de Heilige Geest ons geen enkele speciale relatie zal afnemen. In plaats daarvan zal Hij een andere interpretatie en een ander doel geven aan onze relaties. Zonder degenen met wie we een relatie hebben zouden we ons niet bewust zijn van de onjuiste overtuigingen over onszelf of de oordelen (zowel goede als slechte) die ons in een diepe slaap houden. We hebben onszelf bang gemaakt voor wat werkelijk is en daarom hebben we een Leraar die ons uitnodigt met Hem kleine stapjes te nemen naar een nieuwe manier van denken. Als we dat met Jezus of de Heilige Geest aan onze zijde doen, leidt dat niet tot eenzaamheid of dood. Uiteindelijk ontwaken we volledig uit de droom, beseffend dat we alleen maar aan het dromen waren, zonder te denken aan sterven en zonder dat dit nodig is. Ondertussen geeft elke stap in vergeving ons meer vrede en brengt het ons dichter bij onze waarheid, waar iedereen bij onze familie hoort en we geen enkel gevoel van verlies ervaren.
